19 Ekim 2010

Karanlık Korkusu

Karanlık korkusu bir dereceye kadar yetişkinlerde fakat genellikle çocuklarda sık görülen bir olgudur. Aslında korkunun sebebi karanlığın kendisi olmayıp, karanlıkta gizlendiği sanılan hayali ve muhtemel tehlikelerdir. Çocuğun gelişim sürecinde, bir noktaya kadar bu korku olağan kabul edilir ve çoğunlukla iki yaşından önce gözlemlenmemiştir. Sigmund Freud gibi psikologlar korkunun sebebini ana-babadan ayrılma kopma endişesinin dışavurumu olarak görme eğilimindedir.

Karanlık korkusu patolojik derecede şiddetli olduğunda niktofobi (Yunanca gece ve korku), skotofobi (Yunanca karanlık) ve ligofobi (Yunanca alacakaranlık, tanyeri) adını alır.
Posted by at
Labels: ,

1 yorum:

  1. Adsız22 Ekim 2010 01:51

    Simian ve geç Pliocene çağının avcılarının çoğu gece etoburlarıydı (örneğin sırtlan ve çakallar). Gece yırtıcıları renk körü olmalarına rağmen loş ışıkta mükemmel bir görüş yeteneğine sahiptirler. Buna karşılık primatlar (her ne kadar sürüngenimsi gece böcek yiyicilerinden (böcekoburlar) türemiş olsalar da) evrim onları zorunlu gündüz avcısına dönüştürdü (Dawkins, 2004). Araştırmalar, simian evrimi boyunca süren retina mutasyonlarının onların önce çift sonra üçlü kromatik görüş kazandırdığı yönünde. Renkli görüşün bedeli az ışıkta iyi görememek oldu. Bu yüzden, karanlık korkusu tüm simian canlılarında ortak bir olgudur.

    YanıtlaSil

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)